Ansjovis in het zuur … het lekkerste voorgerecht ter wereld. 

Dit visgerecht vergezeld van wat gebakken aardappelen, een paar ansjovis of een beetje brood is de rijkste tapas van Spanje.

Ansjovis in azijn is een van de meest klassieke hapjes en tapas in de Spaanse gastronomie.

Er zijn maar weinig mensen die ze kunnen weerstaan ​​en het is dat … ze zijn heerlijk!

Bovendien zijn ze erg gezond omdat vette vis veel voordelen voor ons lichaam biedt.

Gepekelde ansjovis zijn heel gemakkelijk te maken, maar ze hebben wel wat tijd nodig,

aangezien je ze een paar uur in azijn en zout moet laten staan ​​om harde, witgezuurde ansjovis te krijgen.

Ze hebben ook een paar uur invriezen nodig om de gevreesde anisakis te vermijden,

want hoewel de azijn “kookt”, gaan we de vis rauw consumeren, dus het wordt niet aanbevolen voor zwangere vrouwen.

Boquerones en vinagre zijn een soort aperitief of tapa die je in Spanje tegenkomt. 

Het centrale ingrediënt van het gerecht zijn de boquerones, verse ansjovis. 

De filets worden gemarineerd in azijn of een mengsel van azijn en olijfolie en gekruid met knoflook en peterselie.

Paella is er in vele varianten.

Punt is dat er niet één soort paella is. Ja, je hebt de authentieke Paella Valenciana die als de

godfather van de paella wordt gezien, maar dat is het dan ook. Naast deze traditionele,

beschermde variant zijn er namelijk vele andere vormen van paella. Alle met eigen ingrediënten en eigen specifieke smaak.

Enkele bekende varianten van paella zijn:

Paella de Marisco, oftewel Paella met Zeevruchten; met vis, schelp- en schaaldieren en zeevruchten.

Paella de Pollo, oftewel Paella met Kip; met kip en bonen.

Paella Mixta, oftewel Gemengde Paella; met kip, vis, schaaldieren en zeevruchten.

Paella de Verduras, oftewel Vegetarische Paella; op basis van groentebouillon en voorzien van veel verse groenten.

Arroz Negro, oftewel Zwarte paella; gemaakt met zeevruchtenbouillon met inktvisinkt.

In veel paella varianten gaat een soortgelijke mix van kruiden,

maar zoals je aan verschillen in ingrediënten hierboven kunt zien heeft elke variant van de paella zijn eigen specifieke smaak.

Deze heerlijke kaas is de meest bekende kaas uit het zonnige Spanje. De kaas komt uit de “La Mancha regio”.

In het Spaans zeg je “queso manchego“, maar in Nederlands spreek je het uit al “Mantsjeego”.

De basis voor het recept kan zowel rauwe als gepasteuriseerde schapenmelk zijn die van het “Manchega” schapenras komt. Aan dit ras heeft de kaas ook zijn naam te danken. De schapenmelk zorgt voor een iets pittigere en uitgesproken smaak.

De kaas wordt volgens het authentieke recept ongeveer 3 maanden gerijpt, maar sommige varianten zijn wel 2 jaar gerijpt. Hierna heeft de kaas een brokkelige en harde structuur, vergelijkbaar met die van een Goudse brokkelkaas.

De kaas bevat een hoog proteine gehalte, bijna net zoveel als in vlees. Dit maakt het een goede toevoeging aan een vegetarisch dieet.

In Spanje komt u deze kaas vaak tegen in verschillende tapas.

Waar smaakt Manchego naar?

De kaas is compact en heeft een boterachtige maar harde structuur die afbrokkelt als u de kaas snijd.

Door de kaas heen vindt u kleine luchtbelletjes die zijn ontstaan tijdens het rijpen. De kleur van de kaas is wit tot geelachtig en de korst is lichtbruin.

De smaak is heel genuanceerd, uitgesproken maar niet te sterk.

Romig en licht pikant. De kaas heeft een intense nasmaak die zo karakteristiek is voor schapenkaas.

Door zijn smaak eigenschappen is de kaas met ontzettend veel andere producten te combineren.
De bekendste hiervan zijn natuurlijke verse tapas, maar ook op een sandwich of door een verse salade smaakt deze kaas heerlijk.

Welke wijn past bij Manchego?

De bijzondere smaak van een schapenkaas vraagt om een goede wijncombinatie.

Neem bij voorkeur een volle wijn. Een Gran Reserva bijvoorbeeld. Ook een fruitige wijn past prima bij Manchego.

Hoeveel calorieën zitten er in Manchego?

100 gram Manchego kaas bevat 321 calorieën.

Wat is het verschil?

Fantastisch toch! Op het terrasje een glaasje sangría, vino of cerveza in de zon in Spanje en een

of twee schaaltjes met ‘aceitunas’ ofwel olijven erbij. Dat heet genieten!!

Dan valt vaak meteen al op dat er groene maar ook zwarte olijven zijn waarna men zich kan aanvragen,

groeien deze zo aan de olijfboom of niet. 

Er is een verschil tussen olijven die gebruikt worden om olijfolie van te maken en olijven die gebruikt worden als tafelolijven,

ofwel die olijven die je in de schaaltjes ziet liggen op jouw tafeltje op dat heerlijke Spaanse terras.

In tegenstelling tot appels, peren, kersen etc. kunnen olijven niet direct van de boom gegeten worden omdat de smaak te bitter is.

Olijven moeten eerst een paar maanden tot een jaar in een zoutwaterbadje gelegd om de bittere smaak te verwijderen.

Dit pekelen is de traditionele manier van bereiden. 

De olijven die eerst nog vele tinten groen tot geelbruin hadden worden op natuurlijke manier zwart. Er is dus geen kleurstof nodig.

Onrijpe olijven zijn groen, rijpe olijven zijn zwart, diepbruin of paars.

Vers geplukte olijven zijn niet direct voor consumptie geschikt.

De zwarte olijven zijn zachter en wat sterker van smaak.

Groene olijven worden ook kunstmatig zwart gemaakt. Dit geldt bij het merendeel van de zwarte olijven.

Pulpo gallego is een Spaans gerecht gemaakt van plakjes gestoofd en opgebakken octopus,

plakjes gekookte aardappel en paprikapoeder. De combinatie is perfect zoet en hartig,

met een klein beetje pit van het paprikapoeder.

Pulpo gallego is een typisch streekgerecht uit Galicië.

Overal zie op markten en in restaurants zie je hoe het bereid wordt.

De hele octopus verdwijnt met kop en tentakels in de pan en wordt daarna in stukken gesneden

en geserveerd met aardappels, olijfolie en paprikapoeder. De kunst is om de octopus lekker mals te krijgen. 

Te vaak heeft octopus een rubberachtige textuur door een onjuiste kooktechniek,

wat ver af staat van de zachte, boterachtige pulpo die je meestal in Spanje eet!

Feeling hot, hot, hot

Hete pepers, oftewel chilipepers, worden overal ter wereld gegeten. Sommige mensen denken dat de zaadjes van de peper het heetst zijn, maar het is eigenlijk het vruchtvlees naast de zaadjes dat je tong in vuur en vlam zet. Capsaïcinoïden (of capsaïcine) is het actieve ingrediënt in peper dat het branderige gevoel veroorzaakt. De scherpte is het verdedigingsmechanisme dat de plant gebruikt om te voorkomen dat de zaadjes door roofdieren worden opgegeten en vernietigd, of ten onder gaan aan schimmelziektes.

Als mensen of andere zoogdieren capsaïcinoïden eten of zelfs maar aanraken, wordt een signaal naar de hersenen gestuurd dat de peper heet is. Vogels daarentegen zijn volledig immuun tegen deze effecten. Zij kunnen de vruchten van erg hete chilipepers eten en op die manier de zaden verspreiden.

Heetheid chilipeper!!

De heetheid van chilipeper wordt uitgedrukt in Scovillewaarde (Scoville Heat Units – SHU). De SHU-schaal dient uitsluitend ter vergelijking, omdat de heetheid aanzienlijk kan verschillen per locatie, en zelfs van vrucht tot vrucht aan dezelfde plant.

De heetheid van chilipepers varieert van 0 tot meer dan 2.000.000 SHU. De Carolina Reaper wordt volgens Guinness Records officieel beschouwd als de heetste peper ter wereld. Deze variëteit is geteeld op heetheid en dat is gelukt: de gemiddelde SHU is 1.641.000 SHU, met uitschieters tot 2,2 miljoen SHU.

Mijn tong brandt! 

Wat kan ik doen?

Capsaïcine lost op in vet, olie en alcohol, maar niet in water. Het drinken van water na een hap hete peper heeft tot gevolg dat de capsaïcine zich verspreidt door de mond. Hier komt deze in contact met nog meer pijnreceptoren, wat het branderige gevoel versterkt. Blijf ook uit de buurt van bier of frisdrank; beide bevatten voornamelijk water. Vet en olie in zuivelproducten zullen de capsaïcine oplossen en het branderige gevoel doen verdwijnen. Drink voor verlichting een glas volle melk of eet een bakje volle kwark of yoghurt. Melk zal de capsaïcine oplossen en doen verdwijnen van het reactieve gebied.

De vele gezonde effecten van hete pepers.

Rode peper zou goed zijn tegen stress en zelfs je humeur opvrolijken. Dit zou komen doordat de capsaïcine in de pepers die bekende prikkel- of zelfs pijnsensatie in je mond veroorzaakt, waarna je lichaam het ‘gelukshormoon’ endorfine aanmaakt om de negatieve krachten tegen te gaan. Een pijnstiller, dus. Daarnaast wordt beweerd dat je ervan afvalt en er zit ook nog eens veel vitamine A, B6 en C in, waardoor het ontstekingsremmend zou zijn. Vaatverwijdend is het ook, aldus sommigen, met als gevolg dat het goed is voor hart en bloedvaten én het als afrodisiacum – liefdesprikkel – dienst kan doen. 

Ik zou zeggen! Enjoy!

Avocado’s zijn een waardevol product en populairder dan ooit. Zonder dit groene, goddelijke goedje zijn onze burrito’s smakeloos en onze nacho’s maar saai. Nederland is de op één na grootste avocado-importeur ter wereld, en de consumptie is sinds 2006 verdrievoudigd.

De hype rond de avocado is al weer een beetje gaan liggen, maar de groene vrucht blijft enorm populair en lijkt een blijvertje te zijn. Wist jij dat er honderden avocado-variëteiten bestaan? We zetten de zes populairste soorten in Nederland even op een rij.

Hass

De soort die je het vaakst tegenkomt in de supermarkt is ongetwijfeld de Hass avocado. Je kan deze vrucht herkennen aan zijn kleine vorm en harde, geribbelde schil die donkerpaars of bruin wordt als-ie rijp is.

Lamb Hass-Fuerte

De Lamb Hass-avocado is een tikkeltje groter dan zijn naamgenoot. Deze soort is vooral gekend om zijn zachte textuur en romige notensmaak

Bacon

Deze avocado smaakt niet naar spek, maar de twee lekkernijen passen ongetwijfeld wel goed samen. De Bacon-soort is minder vettig dan de Hass-avocado en heeft een gladde schil met daarop kleine, gele spikkeltjes.

Fuertes

Na de Hass zie je vooral de Fuerte-avocado liggen in de winkelrekken. Deze zijn iets groter, zijn peervormig en hebben een diepgroene, gladde schil. Omdat het vruchtvlees een zachte textuur heeft, is de Fuerte de meest geschikte soort om guacamole mee te bereiden

Reed

Eentje die je gemakkelijk herkent: Reed. Deze avocado is rond, en heeft dus wat weg van een ronde courgette.

Slimcado

De Slimcado komt uit Florida, en wordt dus ook wel eens de Florida Avocado genoemd. Deze soort heeft een gladde, groene schil en kan zes keer zo groot worden als een normale Hass-avocado. Maar deze variant is een stuk harder, minder vettig en bevat dus ook maar een derde van de calorieën van een Hass-exemplaar. Niet zo geschikt voor guacamole, maar des te beter voor een salade.

Bijgaand foto’s van allerlei gerechten gemaakt van avocado’s

De mogelijkheden zijn onbeperkt

Van soepen & salades tot burgers.

Van ontbijtshakes en cakes tot ijs.  

Bijkomend voordeel avocado’s verminderen de kans op depressie:

Het foliumzuur in avocado ondersteunt de productie van verschillende belangrijke ‘happy’ hormonen, zoals serotonine, dopamine en norepinefrine. 

Deze hormonen zijn betrokken bij de volgende zaken:

1. Energiebalans
2. Eetlust
3. De manier waarop je pijnprikkels ervaart
4. De kwaliteit van je nachtrust

Het eten van avocado heeft een positief effect op alle bovenstaande punten.

Februari is traditiegetrouw de tijd van het jaar dat in de autonome regio Catalonië de ‘calçots’ gegeten worden.

Het is een gastronomisch ritueel waar men in de regio trots op is en waar jaarlijks duizenden mensen vanuit heel Spanje maar ook andere landen op af komen. Met name de stad Valls en de provincie Tarragona staan bekend om de ‘calçotadas’.

Maar wat is een ‘calçot’? In feite is het een zachte en zoete uit die te vergelijken is met de lente-ui (cebolla) en er een beetje uitziet als een prei (puerro). Het witte deel van de ‘calçot’ is doorgaans zo’n 25 cm lang en is rijk aan calorieën, koolhydraten, eiwitten, vezels, fosfor en vitamine B en C.

Oorsprong

Het verhaal gaat dat de ‘calçots’ geboren zijn in de stad Valls in de provincie Tarragona waar de boer Xat de Benaiges eind negentiende eeuw voor het eerst de bijzondere ui heeft gecultiveerde door deze met grond te bedekken zodat een langer wit deel van de uit geschikt is om te eten. Die vorm van cultiveren staat bekend als ‘calçar’ in het Catalaans. Dezelfde boer verbrande per ongeluk enkele uien en at deze daarna op om de uien niet weg te gooien waarna hij ontdekte dat de ‘calçots’ erg smaakvol waren.

Bereiding

‘Calçots’ worden geroosterd in het vuur tot ze verkoold zijn waarna ze in krantenpapier gewikkeld wooden om te stomen.

Vervolgens worden de ‘calçots’ gegeten (vaak gepresenteerd op een omgedraaide dakpan of iets soortgelijks) door de verkoolde schil eraf te pellen en het witte gedeelte in salvitxada of romesco-saus te dopen. De groene toppen worden weggegooid. 

Eten

Het eten op zich is een heel ritueel want dat gebeurt zonder bestek en een beetje op de wijze zoals men een haring eet, met een hand de ‘calçot’ met lekkende saus in de lucht en dan met je hoofd naar achteren naar binnen werken … zonder te knoeien, iets dat onmogelijk lijkt.

Daarom krijgen ‘calçot’ eters een slabbertje om zodat de kleding niet vies wordt.

De calçots worden meestal begeleid met rode wijn of cava mousserende wijn.

Stukken vlees en sneetjes brood worden in de houtskool geroosterd na het koken van de ‘calçots’.

Recept Romesco saus

Ingrediënten : 1 tomaat, 2 gegrilde paprika’s, 25 gr. hazelnoten,25 gr. amandelnoten, teentje knoflook, scheutje olijfolie, eetlepel rode wijnazijn, snufje paprika, snufje chilipeper.

Rooster de noten een paar minuten in een droge koekenpan. Doe alle ingrediënten in een keukenmachine en maal helemaal fijn.

Bewaar de saus in een afgesloten pot of bakje in de koelkast.

Romesco is een Catalaanse saus die traditioneel wordt gemaakt van nora pepers.

Maar omdat deze bijna niet verkrijgbaar zijn in Nederland heb ik geroosterde paprika’s uit pot gebruikt