Tortillitas de camarones zijn garnalenbeignets uit Andalusië
Tortillitas de camarones zijn garnalenbeignets uit de provincie Cádiz in Andalusië, Spanje. Ze zijn gemaakt met een beslag van tarwebloem, kikkererwten meel, water, ui (alternatief sjalot of lente-ui ), peterselie, garnalen, zout en peper. Vervolgens wordt het beslag aan beide kanten in een pan met veel olijfolie gebakken. Meestal wordt het geserveerd met kleine bijgerechten.

Escalivada is een traditioneel gerecht uit de Catalaanse keuken met paprika, aubergines, ui en soms gegrilde aardappelen. Er is ook een vorm met daarin gezouten kabeljauw dus als vegetariër moet je even opletten als je dit gerecht bestelt. Escalivada wordt als amuse gegeten, soms in combinatie met embotits, een soort worst voor de vleesliefhebbers. Voor de niet vegetariërs kan het ook bij een hoofdgerecht van vlees worden geserveerd of als smaak toevoeging bij Catalaanse cake (coca).

Espinacas con garbanzos is een heerlijk en bij vegetariërs gewild gerecht bestaande uit spinazie met kikkererwten welke gegeten kan worden als bijgerecht, hoofdgerecht of als tapas. In sommige gevallen wordt het gepresenteerd op brood en/of met kleine tomatenblokjes. Het is een gewild gerecht in de stad Sevilla maar het is overal in Spanje te vinden.

Albondigas zijn Spaanse gehaktballetjes. Ze worden gemaakt met runder-, varkens- of kalfsgehakt (mengsels mogen ook), met daardoorheen gemengd ui, knoflook, brood, ei en peterselie. Het woord albondigas is afgeleid van het Arabische al bunduq, wat hazelnoot betekent en verwijst naar de vorm. Albondigas zijn over de hele wereld geliefd en worden vaak met een tomatensaus geserveerd. In Spaanse restaurants in ons land staan de balletjes meestal als tapas op de kaart. In Spanje kun je ze tevens als racion (grotere portie) bestellen. Albondigas zijn ook bij thuiskoks populair – iedereen houdt van albondigas!

Wist je dat…
In Andalusië serveert men de balletjes graag in een broodsaus met geroosterde amandelen en saffraan. Abondigas con salsa de almendras y azafran heet het gerecht dan.

Een simpel gerecht bestaande uit gebakken of beter nog gefrituurde aardappelen met daarbovenop een of meerdere gebakken eieren. Letterlijk betekent Huevos rotos gebroken eieren dus het gerecht komt helemaal tot zijn recht als het eigeel heerlijk over de aardappelen loopt.

Als je je lekkernijen knapperig aan de buitenkant wilt met een hartig, romig midden, dan heb ik de perfecte traktatie – croquetas de jamón. Deze hamkroketten zijn heerlijk, verslavend en best wel gaaf.

Carne en salsa is een typisch gerecht in Malaga die je zeker niet teleurstelt. Het is vrij eenvoudig – het is gewoon gestoofd varkensvlees in verse tomatensaus – maar het is heerlijk. Combineer het met een plak geroosterd brood en je hebt een volledig maaltijd! Dit gerecht is een andere voorbeeld van hoe Andalusisch eten eenvoudig kan zijn, maar toch vol van smaak! Carne en salsa wordt geserveerd als onderdeel van “casados” tijdens de lunch, of met gallo pinto bij het ontbijt. In kleine diners en restaurants heeft het vaak de voorkeur boven andere soorten vlees, omdat de langere kooktijd het malser en smaakvoller maakt.

Een van de meest traditionele Andalusisch gerechten is Rabo de Toro – ossenstaart. De staart wordt in kleine stukjes gesneden en voor uren gestoofd in rode wijn, bouillon, tomaten en andere groenten. Aan het eind wordt het vlees zo zacht door het langzaam kookproces dat het van de bot valt. Het gerecht wordt geserveerd met krokante frietjes die je in de saus kunt duiken. Lekker toch?

Een tapa (Nederlands meervoud tapa’s, Spaans meervoud tapas) is de aanduiding voor een Spaans aperitiefhapje. Traditioneel is een tapa een eetlustopwekkend hapje dat in Spaanse cafés bij een alcoholhoudend drankje (bier, wijn, sherry) wordt genuttigd. Soms worden in Spaanse cafés (met name in Andalusië en in het binnenland) bij het bestelde drankje automatisch één of meerdere tapas gratis gegeven. De oorsprong van de ‘tapa’ is omstreden, maar vast staat dat het woord ‘tapa’ (meervoud ‘tapas’) is afgeleid van het Spaanse werkwoord ‘tapar’, hetgeen afdekken of bedekken betekent. ‘Tapa’ is dan ook letterlijk te vertalen als ‘deksel’. Op basis van deze betekenis wordt vaak verondersteld dat tapas zijn ontstaan uit de gewoonte om een drankje letterlijk met een stuk brood en/of een plakje ham af te dekken, dit om te voorkomen dat er bijvoorbeeld vliegen in het glas zouden komen. De oorsprong zou terug te voeren zijn tot de jaren 1500 en keizer Karel V. Onder zijn bewind vertrok van het zuiden van Spanje om het uur een paard en ruiter naar de Zuidelijke Nederlanden, waar Margaretha van Parma zijn vertegenwoordigster was. Onderweg stopten de ruiters vaak bij een herberg om iets te gaan drinken. Al snel werd vastgesteld dat heel wat ruiters ronduit dronken op hun paard zaten, en daarom ordonneerde keizer Karel dat alle herbergen in Spanje bij de drank ook voedsel moesten aanbieden. Zodoende werd vermeden dat de ruiters alleen wijn of alcohol dronken en geen voedsel tot zich namen. Vandaar het gebruik om (voornamelijk in Spanje) kleine hapjes, tapas, bij de drank te serveren.

Denk je aan Spanje, dan denk je aan tortilla. Wij tenminste wel. Want hoe lekker is een stukje aardappeltortilla, oftewel tortilla Española bij de borrel? Ook als gewone maaltijd niet te versmaden natuurlijk. Wij zijn fan! De Spaanse aardappeltortilla (tortilla Española) wordt ook wel tortilla de patatas, Spaanse frittata of Spaanse omelet genoemd. En hét geheim van een goede aardappeltortilla is eigenlijk heel simpel: de eieren moeten niet helemaal door en door gaar zijn. Als je de eieren een pietsie rauw/vochtig laat in het midden, krijgt je tortilla een hele fijne – bijna custardachtige – textuur. Yum!